Blog

Steeds weer nieuwe stappen zetten – voor je er klaar voor bent!

OMG !!! Ik heb mijn vaste benoeming in het onderwijs opgezegd. Voor sommigen moedig, voor anderen onbegrijpelijk.

De galerij is open op do, vrij en za van 10u - 18u en elke 1ste en 3de zo v/d maand van 14u - 17u.

"dingen gebeuren nu eenmaal — het is hoe je ermee omgaat"

In juli had ik door allerlei omstandigheden teveel drukte in mijn hoofd en weinig energie. Mijn lichaam en geest gaven aan dat ik beter kon meebewegen met de flow van het moment. Hoe graag ik ook vooruit wil en plannen heb die uitgevoerd moeten worden... net dat gevoel van "moeten" was even teveel. Ik moet juist niks 😉😅

"Sterker worden door uitdagingen aan te gaan"

Tijdens mijn creatieve proces laat ik verhalen spontaan ontstaan, geleid door mijn intuïtie en emoties.

Grafiet? Dat zit toch in potloden, denk je misschien. Maar wist je dat er tegenwoordig allerlei andere variaties van grafiet bestaan?

Gisteren heb ik samen met mijn vader twee galerijen bezocht. In de Tim van Laere gallery zagen we het werk van Dennis Tyfus en bij gallery Sofie Van de Velde dat van Eline Rausenberger. Twee Antwerpse figuratieve kunstenaars, elk met hun eigen unieke stijl.

Rondklooien, een ogenschijnlijk nutteloze bezigheid die eigenlijk van onschatbare waarde is voor creativiteit en zelfontdekking. Het is de kunst van het niksen, het prullen, het spelen zonder een duidelijk doel voor ogen te hebben. Voor velen lijkt dit verspilde tijd, maar voor degenen die begrijpen hoe waardevol het is, is het een essentieel...

Fouten maken is niet hetzelfde als creatief zijn, maar als je niet bereid bent om fouten te maken, dan is het onmogelijk om echt creatief te zijn.

's Nachts, na 12 uur, valt er een gelukzalige stilte over de dag. Er is niemand meer die me stoort. Ik ontvang geen berichten meer en er komen geen e-mails meer binnen in mijn mailbox.

Onze comfortzone. Een valse veilige plek waar onze dromen sterven, waar ambities teniet worden gedaan en hoop wordt verpletterd.

Ik heb altijd een klein schetsboek en een inktpenseel in mijn handtas. In de bus, trein, tram, metro of op de veerboot, als ik ergens moet wachten of als ik in een bar of op een terras zit, pak ik mijn schetsboek en begin te tekenen wat ik zie.

Toen mij als 3-jarige kleuter werd gevraagd wat mijn lievelingskleur was, antwoordde ik zwart. Destijds werd dat beschouwd als een ongebruikelijk antwoord voor een jong kind. Tegenwoordig hou ik nog steeds van zwart en wit. Om eerlijk te zijn was ik nooit echt een pastelkleurig persoon. Als ik kleur gebruik, en dan bedoel ik zowel in mijn kunst,...

Ik begin met een heel ruw idee. Meestal heb ik een vaag beeld of een compositie in gedachten. Misschien is het zelfs meer een gevoel. Ik voel in welke richting ik wil gaan, maar ik moet nog uitzoeken hoe ik dat gevoel kan overbrengen in mijn beeld.

Ik moet iets bekennen. Ik denk dat ik een associatieve denker ben!