Blog

Ik heb altijd een klein schetsboek en een inktpenseel in mijn handtas. In de bus, trein, tram, metro of op de veerboot, als ik ergens moet wachten of als ik in een bar of op een terras zit, pak ik mijn schetsboek en begin te tekenen wat ik zie.

Toen mij als 3-jarige kleuter werd gevraagd wat mijn lievelingskleur was, antwoordde ik zwart. Destijds werd dat beschouwd als een ongebruikelijk antwoord voor een jong kind. Tegenwoordig hou ik nog steeds van zwart en wit. Om eerlijk te zijn was ik nooit echt een pastelkleurig persoon. Als ik kleur gebruik, en dan bedoel ik zowel in mijn kunst,...

Ik begin met een heel ruw idee. Meestal heb ik een vaag beeld of een compositie in gedachten. Misschien is het zelfs meer een gevoel. Ik voel in welke richting ik wil gaan, maar ik moet nog uitzoeken hoe ik dat gevoel kan overbrengen in mijn beeld.

Ik moet iets bekennen. Ik denk dat ik een associatieve denker ben!

Naast mijn kleine tekentafel is de plek op de foto hierboven de tweede plek waar ik me even kan terugtrekken uit de realiteit en ik in mijn eigen veilige wereld kan blijven.